پایگاه اطلاع رسانی علی همتی مازندرانی

پاسخ:
۱-فلسفه وجودى ماههاى حرام :
فلسفه وجودى ماههاى حرام از سوى خدا و به خاطر دست کشیدن از قتل و خون ریزى وجدال است، تا دامنه ی آرامش و امنیّت فراگیر شود و آدمیان در این مدّت با آسایش خاطر بتوانند در سایه عبادت و بندگى خدا سعادت خویش را تأمین نمایند.
انسانى که مدتى نسبتاً طولانى سختى ها و گرفتارى هاى جنگ را پشت سر گذاشته، با خاموش شدن صداى چکاچک شمشیرها در ماههاى حرام فرصت پیدا مى کند به گذشته خود بیندیشد.
اى بسا ترک جنگ دراین مدت عاملى براى برقرارى صلح و آرامش باشد؛ تأیید آن در دین اسلام نشانه روح صلح طلبى است. ناگفته نماند که اگر دشمن بخواهد از این قانون اسلامى سوء استفاده کند و حریم ماههاى حرام را بشکند، اجازه مقابله به مثل داده شده است.

۲-آغاز پیدایش حرمت ماههاى حرام:
کلمات برخى از مفسّران حاکى از این است که اعراب جاهلى حرمت این ماهها را رعایت کرده اند، به گونهاى که اگر قاتل پدر خود را در این فاصله زمانى مشاهده مى کردند، به او کارى نداشتند.
امّا حرمت این چهار ماه قمری(ذی‌القعده، ذی‌الحجه، محرم و رجب) از چه زمانى آغاز شده است، برخى گفته اند :
حرمت این ماهها از شریعت حضرت ابراهیم(ع) است.
از برخى روایات استفاده مى شود سرآغاز حرمت ماههاى حرام، آغاز آفرینش آسمانها و زمین است.
در روایتى از امام باقر(ع) آمده است :
《به احترام کعبه، خدا حرمت ماههاى حرام را در کتاب خود، همان روزى که آسمان و زمین را آفرید، وضع کرد که سه ماه آن پشت سر هم و یک ماه آن جداگانه است.》(۱)
 دراین باره قرآن مى فرماید :
《إِنَّ عِدَّةَ اَلشُّهُورِ عِنْدَ اَللّٰهِ اِثْنٰا عَشَرَ شَهْراً فِی کِتٰابِ اَللّٰهِ یَوْمَ خَلَقَ اَلسَّمٰاوٰاتِ وَ اَلْأَرْضَ مِنْهٰا أَرْبَعَةٌ حُرُمٌ ذٰلِکَ اَلدِّینُ اَلْقَیِّمُ فَلاٰ تَظْلِمُوا فِیهِنَّ أَنْفُسَکُمْ وَ قٰاتِلُوا اَلْمُشْرِکِینَ کَافَّةً کَمٰا یُقٰاتِلُونَکُمْ کَافَّةً وَ اِعْلَمُوا أَنَّ اَللّٰهَ مَعَ اَلْمُتَّقِینَ》
تعداد ماهها نزد خداوند در کتاب (آفرینش) الهى از آن روز که آسمان و زمین را آفرید، دوازده ماه است که از آن چهار ماه، ماه حرام است.(۲)
منابع：
۱)اصول کافى شیخ کلینی، ج۴، ص۲۴۰
۲)سوره توبه، آیه ۳۶